ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
Θεοφανώ Χιωτέλλη Κυπρή
Κερύνεια 1966 – 1974
Η Κερύνεια κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1960, παρά την απομόνωσή της μετά την ένοπλη τουρκανταρσία του 1963, παρουσίαζε όχι μόνο αυξημένη τουριστική κίνηση αλλά και αξιόλογη πνευματική-πολιτιστική ζωή, με πολλούς πνευματικούς ανθρώπους που είχαν υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Οι Ελληνοκύπριοι νόμιμοι κάτοικοί της, περήφανοι για τη μακραίωνη ιστορία και τις παραδόσεις τους, απολάμβαναν ελεύθερα τις φυσικές ομορφιές της μικρής τους πόλης, την οποία μέσα από συλλογική ή ιδιωτική δράση και προσφορά προσπαθούσαν να αναβαθμίσουν σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στον πολιτιστικό. Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα λειτουργούσαν ο Δήμος της πόλης, τα σχολεία, τα διάφορα σωματεία και οι ίδιοι οι πολίτες.
Τον Οκτώβρη του 1966 μια ομάδα Κερυνειωτών, από αγάπη προς τον τόπο και την πλούσια λαϊκή του παράδοση, πήραν την πρωτοβουλία να συγκροτήσουν μια Ιδρυτική Επιτροπή για τη δημιουργία Λαογραφικού Ομίλου στην Κερύνεια. Ενός Ομίλου, που θα είχε ως κύριο στόχο τη διάσωση ενός πολύτιμου κομματιού της ψυχής της Κερύνειας, που είναι η λαϊκή της κληρονομιά, όπως έχει παραδοθεί δια μέσου των αιώνων από γενιά σε γενιά. Η Κερύνεια, και η πόλη και η ομώνυμη επαρχία, με τις αρχαιότητές της, τις πολλές βυζαντινές εκκλησίες της και τα σημαντικά μεσαιωνικά της μνημεία, που μαρτυρούν τη μακρόχρονη ιστορική της διαδρομή, συντηρούσε σε μεγάλο βαθμό και τους θησαυρούς του λαϊκού της πολιτισμού, υλικού και πνευματικού, μιας μακράς ελληνικής παράδοσης, που ξεκινούσε βαθιά μέσα στον χρόνο, από την αρχαιότητα, για να εμπλουτιστεί με το πέρασμα των αιώνων με διάφορα στοιχεία, ανάλογα με τις ιστορικές περιπέτειες και τις κατά καιρούς, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες του νησιού.
Τα μέλη της Ιδρυτικής Επιτροπής αποτελούσαν η Ρήνα Κατσελλή, γραμματέας, η Έλλη Σταύρου, η Ελένη Σωτηροπούλου, ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, η Ιουλία Μακρίδου, η Γιαννούλα Χατζηλαμπή και ο Φαίδρος Φιερός. Η Ιδρυτική αυτή Επιτροπή σε τρεις πρώτες προκαταρκτικές συνεδρίες της καθόρισε το όνομα να είναι Λαογραφικός Όμιλος Κερύνειας και ως έμβλημά του να έχει ένα γνωστό λαϊκό μοτίβο, τo κυπαρίσσι, όπως σκαλίζεται στα κυπριακά παραδοσιακά ξυλόγλυπτα. Επίσης ζήτησε από τον Δήμο Κερύνειας να θέσει υπό την αιγίδα του τον νέο Όμιλο, όπως και έγινε.
Στις 30 Οκτωβρίου 1966 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Γυμνασίου της Κερύνειας η Ιδρυτική Συνέλευση του Λαογραφικού Ομίλου στην παρουσία πολλών Κερυνειωτών και έγιναν οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των μελών του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου, που καταρτίστηκαν σε σώμα ως ακολούθως: Νίκος Χιωτέλλης, πρόεδρος, Κώστας Χριστοδουλίδης, αντιπρόεδρος, Ρήνα Κατσελλή γραμματέας, Μαρούλα Σωτηροπούλου, β. γραμματέας, Κική Κωστάμπεη, ταμίας, Έλλη Σταύρου, β. ταμίας και Ιουλία Μακρίδου, επιμελήτρια.
Αμέσως μετά την ίδρυση του Λαογραφικού Ομίλου, το Διοικητικό του Συμβούλιο, με δυνατή την πεποίθηση ότι γνωρίζοντας τον λαϊκό πολιτισμό του τόπου σου, γνωρίζεις καλύτερα την ταυτότητα και τις ρίζες σου, άρχισε να πραγματοποιεί τις πρώτες του εκδηλώσεις, κατανοώντας απόλυτα τη σπουδαιότητα του έργου που αναλάμβανε και την ανάγκη να υπάρξει μια συλλογική προσπάθεια, για να πραγματοποιηθεί αυτό που όλοι οραματίστηκαν. Η πρώτη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Dome στις 26 Νοεμβρίου 1966 με τίτλο “Ελάτε να κάμουμεν τσιμπούσιν με καμμιάν πιννιάν τζαι κανέναν μεζέν”. Σ΄ αυτήν ο πρόεδρος του Ομίλου Νίκος Χιωτέλλης ανέπτυξε την αξία των λαογραφικών μελετών και τους βασικούς σκοπούς του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας.
Από την αρχή οι εκδηλώσεις σημείωναν μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας την αγάπη και την εκτίμηση των Κερυνειωτών. Οι περισσότερες εκδηλώσεις πραγματοποιούνταν στο ξενοδοχείο Dome. Λόγω ελλείψεως ιδιόκτητης στέγης, ο Λαογραφικός Όμιλος στεγαζόταν τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε αίθουσα του ξενοδοχείου Dome, που ευγενικά παραχωρήθηκε από τους ιδιοκτήτες. Δυνατή και έμπρακτη στήριξη στον νέο όμιλο προσέφεραν επίσης το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης με Δήμαρχο τον Στέλιο Κατσελλή, ο Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Κυρηνείας Αθανάσιος Μερεμέτης, ο Διευθυντής της Αστικής Σχολής Χριστάκης Χριστοδουλίδης, καθώς και ο Πρόεδρος και τα Μέλη της Σχολικής Εφορείας Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Κυρηνείας.
Το 1969, με τη συμπλήρωση του νέου Δημοτικού Μεγάρου (δωρεά της πριγκίπισσας Ζήνας Κάνθερ ντε Τύρας), ο Λαογραφικός Όμιλος απέκτησε μόνιμη στέγη. Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης παραχώρησε μια αίθουσα στον Όμιλο, η οποία αποτέλεσε το εντευκτήριό του. Επίσης του παραχωρήθηκε άδεια για χρήση των δυο μεγάλων ισόγειων αιθουσών, για να στεγάσει Λαογραφικό και Γεωλογικό μουσείο, καθώς και βιβλιοπωλείο κυπριακών εκδόσεων.
Τις πρώτες εκδηλώσεις του Λαογραφικού Ομίλου πλαισίωναν πάντοτε λαϊκοί κυπριακοί και ελληνικοί εθνικοί χοροί από το χορευτικό συγκρότημα του Ομίλου, που σημείωνε μεγάλη επιτυχία σε όλες τις εμφανίσεις του, σύμφωνα με ό,τι ανέφεραν στον απολογισμό του πρώτου χρόνου οι υπεύθυνοι του χορευτικού συγκροτήματος Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Γιαννούλλα Χατζηλαμπή και Ελένη Σωτηροπούλου.
Η συμβολή του Λαογραφικού Ομίλου, από την ίδρυσή του, στη διοργάνωση των Γιορτών του Κατακλυσμού ήταν πάντα πολύ ουσιώδης και αποτελεσματική. Ο Κατακλυσμός ήταν μια μεγάλη πάνδημη λαϊκή παραδοσιακή γιορτή στην Κερύνεια, που γιορταζόταν με πολλές εκδηλώσεις από το Σάββατο των ψυχών, συνέχιζε την Κυριακή της Πεντηκοστής και κορυφωνόταν τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, την Δευτέραν του Κατακλυσμού, όπως λέγεται. Γιόρταζαν τον άην γιαλόν με πολλά θαλασσινά αγωνίσματα τα απογεύματα της Κυριακής και Δευτέρας, ενώ το βράδυ της Δευτέρας γινόταν μεγάλη εκδήλωση με διαγωνισμούς λαϊκών κυπριακών χορών και τσιαττισμάτων. Από το 1960 τις γιορτές αυτές είχε αναλάβει να διοργανώνει το Δημαρχείο της Κερύνειας σε συνεργασία με τα σωματεία της πόλης.
Από την ίδρυσή του ο Λαογραφικός Όμιλος άρχισε την εκστρατεία του για τη δημιουργία λαογραφικού ενδιαφέροντος και δραστηριοποίησης των συμπολιτών για τη διάσωση λαογραφικού υλικού. Πολύ συχνά δημοσιεύονταν εκκλήσεις προς τους Κερυνειώτες να καταγράψουν και να παραδώσουν υλικό λαϊκής πνευματικής παραγωγής (ποιήματα, τσιαττίσματα, παραδόσεις, παροιμίες), τοπωνύμια, παλαιά ήθη και έθιμα.
Στο ίδιο πνεύμα εντάσσεται και η λειτουργία εργαστηρίου παραδοσιακής ξυλογλυπτικής, όπου μέλη του Ομίλου δίδασκαν την παραδοσιακή αυτή λαϊκή τέχνη, που τόσο ευδοκιμούσε παλαιότερα στην περιοχή της Κερύνειας.
Επίσης, από τον πρώτο χρόνο ήδη της δημιουργίας του Ομίλου, έντονη ήταν η προσπάθειά του να συμβάλει στην ίδρυση ενός Μουσείου Λαϊκής Τέχνης στην Κερύνεια. Ενδεικτική των προσπαθειών του είναι η έκκληση που δημοσιεύεται στο Α΄ τεύχος του Δελτίου του, που κυκλοφόρησε το 1967.
Ένα χρόνο μετά οι προσπάθειες του Λαογραφικού Ομίλου ευοδώθηκαν και η Κερύνεια απέκτησε το δικό της Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, το πρώτο στην Κύπρο που ίδρυσε το Τμήμα Αρχαιοτήτων. Στεγάστηκε σε οίκημα που παραχωρήθηκε από την Αγγλίδα Μάρκαρετ Λοκ στο λιμάνι. Μέλη του Λαογραφικού Ομίλου συνεργάστηκαν με την αρμόδια λειτουργό αρχαιολόγο Αγγελική Πιερίδου για τη διευθέτηση των εκθεμάτων
Πέραν των καθαρά λαογραφικού ενδιαφέροντος εκδηλώσεων, ο Όμιλος γρήγορα είχε αρχίσει σταδιακά να επεκτείνει τις δραστηριότητές του και σε πολλές άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Υπό την αιγίδα του Δήμου Κερύνειας αναλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος των πνευματικών και καλλιτεχνικών του δραστηριοτήτων, όπως φιλολογικά απογεύματα, μουσικές βραδιές με συναυλίες, ρεσιτάλ βιολιού και πιάνου, εκθέσεις βιβλίου, εκθέσεις ζωγραφικής, το παιδικό αποκριάτικο καρναβάλι με την αποκριάτικη παρέλαση κ.ά., που πραγματοποιούνταν πάντοτε με μεγάλη επιτυχία και αθρόα συμμετοχή. Τον Ιούλιο του 1968 πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην τάφρο του φρουρίου με αρκετή επιτυχία ένα καλοκαιρινό καρναβάλι, σε μια προσπάθεια να θεσπιστεί στην πόλη και μια καλοκαιρινή εκδήλωση, υπό την προστασία του Δήμου Κερύνειας.
Μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας υπό την αιγίδα του Δημαρχείου Κερύνειας, που καθιερώθηκε από το 1967 και γινόταν ετήσια μέχρι το 1974, ήταν η διοργάνωση της Έκθεσης Ανθέων στο Δημοτικό Σχολείο της πόλης. Τα εκθέματα ήταν φυτά σε γλάστρες, κομμένα άνθη σε ανθοδοχεία, καλλιτεχνικές διευθετήσεις λουλουδιών, λαχανικά, από τα οποία βραβεύονταν τα καλύτερα σε κάθε είδος από ειδική κριτική επιτροπή. Γίνονταν περίπου εξήντα διαγωνισμοί. Συγχρόνως γίνονταν και διαγωνισμοί ιδιωτικών και σχολικών κήπων. Παράλληλα με την έκθεση ανθέων, γινόταν και έκθεση κυπριακού βιβλίου, έκθεση έργων λαϊκής τέχνης, έκθεση έργων ζωγραφικής, αγγειοπλαστικής, γλυπτικής, κυπριακών πετρωμάτων, ενώ στην αυλή του σχολείου πάντοτε διοργανωνόταν καλλιτεχνικό πρόγραμμα με κυπριακούς λαϊκούς χορούς και τραγούδια. Τα ετήσια “Προγράμματα τη Εκθέσεως Ανθέων”, που δημοσίευε ο Όμιλος για κάθε έκθεση, αποτελούν πλούσια πηγή πληροφοριών με όλες τις λεπτομέρειες για τη διοργάνωση του σημαντικού αυτού πολιτιστικού γεγονότος για την Κερύνεια, που συγκέντρωνε μεγάλο ενδιαφέρον παγκύπρια.
Για τη σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των μελών του και θέλοντας να τους δώσει και την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα την Κύπρο, την ιστορία και την παράδοσή της, αλλά και για ψυχαγωγία τους, ο Όμιλος διοργάνωνε εκδρομές σε διάφορα μέρη με λαογραφικό, ιστορικό ή θρησκευτικό ενδιαφέρον, όπου γίνονταν και κατατοπιστικές ομιλίες. Π.χ. πραγματοποιήθηκαν εκδρομές στα Λεύκαρα, στη βυζαντινή εκκλησία της Ασίνου, στο μοναστήρι του Σταυροβουνιού, το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου κ.ά.
Από το 1967 ο Λαογραφικός Όμιλος άρχισε να εκδίδει το δικό του εκφραστικό όργανο, που είναι το Δελτίον του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας. Τα πρώτα χρόνια εκδιδόταν πολυγραφημένο, λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων. Μέχρι την τουρκική εισβολή είχαν εκδοθεί τέσσερα Δελτία, πλούσια σε υλικό, κυρίως λαογραφικού περιεχομένου, όπως κυπριακά δημοτικά τραγούδια, διαλεκτικά ποιήματα λαϊκών ποιητών, θρύλοι και τοπικές παραδόσεις, διάφορες λαϊκές ιστορίες, γλωσσικά της επαρχίας Κερύνειας κ.ά. Σ΄ αυτά δημοσιεύονται επίσης διάφορες ιστορικές μελέτες γύρω από θέματα που αναφέρονται στην Κερύνεια. Μέσα από τα Δελτία αυτά μπορεί κανείς να παρακολουθήσει όλες τις δραστηριότητες του Ομίλου με λεπτομέρεια, καθώς και όλα τα σχετικά με τη λειτουργία του Ομίλου. Δημοσιεύονται ομιλίες, αρχαιρεσίες, οικονομικοί απολογισμοί κάθε χρονιάς, ανακήρυξη επίτιμων μελών, ονόματα ευεργετών και δωρητών, νέα μέλη και πολλά άλλα.
Από το 1969 άρχισαν να κυκλοφορούν πολυγραφημένες και οι πρώτες εκδόσεις του Ομίλου, με πρώτη το Βιβλίον Γεννηθέντων εν Κυρηνεία 1880 -1905 του Παπά Γάννη Παφίτη, που είχε σωθεί σε χειρόγραφο. Σήμερα, που η Κερύνεια βρίσκεται υπό κατοχή και όλα τα αρχεία στην πόλη έχουν χαθεί, το βιβλίο αυτό, που έχει εν τω μεταξύ επανεκδοθεί σε έντυπο, αποτελεί μια πολύτιμη και αναντικατάστατη πηγή πληροφόρησης για τις οικογένειες της Κερύνειας της εποχής εκείνης. Επίσης το 1969 εκδόθηκε και το Πώς να σκαλίσετε ένα κυπριακό σεντούκι. Οδηγός για κυπριακά ξυλόγλυπτα, της Ρήνας Κατσελλή, για να ακολουθήσουν μέχρι το 1973 και άλλες πολυγραφημένες εκδόσεις. Αναφέρονται εδώ μόνο οι πρώτες εκδόσεις ενδεικτικά, αφού δημοσιεύεται σε άλλο χώρο πλήρης κατάλογος των εκδόσεων του Λαογραφικού Ομίλου.
Το 1973 κυκλοφόρησε και η πρώτη έντυπη έκδοση του Ομίλου με τίτλο Κερύνεια- Ιστορική, Λαογραφική έρευνα, της Ρήνας Κατσελλή που κυκλοφόρησε και στα Αγγλικά. Πρόκειται για ένα εμβληματικό βιβλίο για την Κερύνεια με πολύτιμες ιστορικές και λαογραφικές πληροφορίες, καθώς και σημαντικό φωτογραφικό υλικό, που εκδόθηκε σε χρόνο οριακό για την πόλη και τους ανθρώπους της, αφού τον επόμενο χρόνο, το 1974, ενέσκηψε η τραγωδία της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και της κατάληψης της Κερύνειας από τα τουρκικά στρατεύματα, με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό των Ελλήνων κατοίκων της από την πατρογονική γη, με όλες τις φοβερές συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων, στον πολιτισμό και τη λαϊκή τους παράδοση.
Λευκωσία 1974–
Λίγα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και τον βίαιο εκδιωγμό των νομίμων κατοίκων της Κερύνειας, ο Λαογραφικός Όμιλος της Κερύνειας, με έντονη την αίσθηση του χρέους προς τη γενέθλια πόλη και τον πολιτισμό της, επαναδραστηριοποιήθηκε στην προσφυγιά στη Λευκωσία, διαφοροποιώντας τη σφραγίδα του με δυο κυπαρίσσια και στο κέντρο ένα βάζο με πέντε μαργαρίτες, όπως συναντιούνται στα κυπριακά ξυλόγλυπτα.[1] Αρχικά, το 1983, στεγάστηκε στον προσφυγικό συνοικισμό του Αγίου Μάμα στη Λακατάμια, σε χώρο που παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση. Με πρόσκληση της Γραμματέως Ρήνας Κατσελλή το Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου ανασυγκροτήθηκε και άρχισε να προγραμματίζει τη δράση του με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα να συνεχίσει το έργο του, που τόσο καλά απέδωσε στην Κερύνεια. Πρώτος στόχος ήταν η επανασύνδεση των Κερυνειωτών και η εμψύχωσή τους μετά τα τόσα δεινά που επέφερε η τουρκική εισβολή και ο ξεριζωμός. Έτσι, ως πρώτη εκδήλωση, αποφασίστηκε να αναδιοργανωθεί Το Παναΰριν της Παναγίας της Γλυτζιώτισσας στις 8 Σεπτεμβρίου, που ήταν πάντοτε το πιο αγαπητό λαϊκό πανηγύρι σε όλους τους Κερυνειώτες, όταν κατοικούσαν στην πόλη τους. Η Παναγία η Γλυτζιώτισσα ήταν ένα ξωκκλήσι πολύ κοντά στην Κερύνεια, στα δυτικά της, κοντά στη θάλασσα, που αποτελούσε τακτικό προσκύνημα για τους κατοίκους της περιοχής.
Το 1989 ο Λαογραφικός Όμιλος συστεγάστηκε με το Δημαρχείο Κερύνειας σε οίκημα στην εντός των τειχών Λευκωσία, κοντά στην Πύλη Αμμοχώστου στην οδό Οθέλλου αρ.9, ενώ από τον Απρίλη του 2003 στεγάζεται μαζί με το Δημαρχείο σε οίκημα στην οδό Μάρκου Δράκου αρ. 8, που παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση κοντά στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας. Η στήριξη και η βοήθεια που προσφέρουν πάντοτε ο Δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο της Κερύνειας και το γραμματειακό προσωπικό του Δήμου είναι συνεχής και πολύ ουσιώδης.
Από τις πρώτες συνεδρίες μετά την ανασυγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου και με συμμετοχή πολλών άλλων μελών του αποφασίστηκε να επικεντρωθεί ο Όμιλος στην έκδοση βιβλίων που ν’ αναφέρονται στην ιστορία και τον πολιτισμό της Κερύνειας, για τη διάσωση της ιστορικής της μνήμης. Θεωρήθηκε ότι πρώτιστο μέλημα πρέπει να είναι η διάσωση και δημοσίευση, μέσα από ιδιωτικά και δημόσια αρχεία και μέσα από επιστημονική έρευνα, όλων εκείνων των στοιχείων που θα φέρουν κοντά τους πιο νέους στη γη των προγόνων τους, στις ρίζες και τον πολιτισμό τους και θα κρατήσουν άσβεστο τον πόθο της επιστροφής. Ήδη το βιβλίο Κερύνεια –Ιστορική, Λαογραφική Έρευνα είχε επανεκδοθεί το 1979 από τη συγγραφέα του και τότε γραμματέα του Ομίλου. Ακολούθησε μια πλούσια ποιοτική εκδοτική παραγωγή, μια σειρά πολλών πολύτιμων εκδόσεων για την Κερύνεια σε θέματα ιστορίας, λαογραφίας, λογοτεχνίας, τέχνης, με αναφορές στη ζωή και το έργο σημαντικών ανθρώπων της πόλης, που προσέφεραν στον πολιτισμό, και πολλά άλλα. Αρχικά τα βιβλία παρουσιάζονταν σε εκδηλώσεις που προγραμματίζονταν στην Πύλη Αμμοχώστου, πάντοτε με πολύ αθρόα συμμετοχή Κερυνειωτών και φίλων της Κερύνειας, που, επανασυνδεόμενοι, με χαρά και πολλή νοσταλγία ξαναζούσαν στιγμές των παλιών καλών καιρών στη μικρή όμορφη πόλη τους.
Με την πάροδο του χρόνου καθιερώθηκε οι νέες εκδόσεις του Λαογραφικού Ομίλου να παρουσιάζονται κάθε χρόνο στην εκδήλωση που διοργανώνει ο Δήμος και η Σχολική Εφορεία Κερύνειας για τη Γιορτή των Γραμμάτων, όπου εκτίθενται και τα βιβλία προς πώληση. Πρέπει να αναφερθεί ότι όλες οι εκδόσεις του Ομίλου διατίθενται τόσο στην Κύπρο, όσο και στο εξωτερικό, από τον μη κερδοσκοπικό εκδοτικό οίκο “Χρυσοπολίτισσα”, παράλληλα με τις δικές του εκδόσεις, που όλες σχεδόν αναφέρονται στην Κερύνεια.
Ο Λαογραφικός Όμιλος, σύμφωνα περί των Σωματείων και Ίδρυμάτων Νόμο, έκανε επανεγγραφή ως Σωματείο στις 9 Οκτωβρίου 2006 και απέκτησε το σχετικό πιστοποιητικό.
Στις 22 Νοεμβρίου 2014 ο Λαογραφικός Όμιλος Κερύνειας τιμήθηκε από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδας με βραβείο “EPOC CAΒBY AWARDS-CYPRUS-GREEK Best and Brightest of the year 2014”, για την μέχρι τώρα σημαντική προσφορά και δράση του. Το βραβείο απονεμήθηκε σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών. Στην ίδια εκδήλωση βραβεύτηκε και η συγγραφέας και υπεύθυνη των εκδόσεων του Ομίλου Ρήνα Κατσελλή.
Το Νοέμβριο του 2016 ο Όμιλος γιόρτασε τα πενηντάχρονα του στην προσφυγιά σε ειδική εκδήλωση κατά την οποία έγινε και παρουσίαση του Δελτίου 6 «Πενήντα Χρόνια Ζωής, 1966 – 2016».
Αποτιμώντας τη δράση και την προσφορά του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας αυτά τα πενήντα χρόνια, επισημαίνεται η πολιτιστική και εθνική σημασία του έργου του, που στο σύνολό του αποτελεί μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τη νέα γενιά. Η καθολική αναγνώριση σήμερα της αξίας αυτού του έργου δικαιώνει απόλυτα τις προσδοκίες των ιδρυτών του, καθώς και τις πολυετείς προσπάθειες και τον μόχθο όλων των ενεργών μελών του, των εκάστοτε προέδρων και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και των συνεργατών τους και τιμά ιδιαίτερα τους ίδιους και το έργο τους.*
______________
*Σημ. Οι πιο πάνω πληροφορίες έχουν δημοσιευτεί στο Δελτίον, τευχ. 6 (σελ. 15-25), του Ομίλου που επιμελήθηκε η Ρήνα Κατσελλή.